منِ گذشته: امضا و لبخند

اسلاومیر مروژک «بر پهنه‌ی دریا» را سالِ ۱۹۶۱ نوشت؛ لهستانی بود، کشورش شده بود حیاط‌خلوت اتحاد جماهیر شوروی و نمایشنامه‌اش هرجور کار شورایی را دست می‌انداخت. سه نفر آدم می‌نشستند و می‌کوشیدند به متمدنانه‌ترین روش‌ها با همدیگر بحث کنند و به این نتیجه برسند که کدامشان را باید کشت و…

ادامه

عکس بگیر

ژوئن ۲۰۰۱ کنستانتین پتروف، مهاجری از استونی، کار برق «پنجره‌هایی بر فراز جهان»، رستورانِ بالای برج شمالی مرکز تجارت جهانی، را گرفت. یک دفتر بدون قفسه بهش دادند. بعد از اینکه با پیچ کردن یک ورق فولاد به تیر فولادی‌ای که بیرون زده بود تاقچه‌ای ساخت، عکسی از خودش برای…

ادامه

چه‌کسی تئاتر را مدیریت می‌کند

«معنای تئاتر خصوصی این نیست که دولت به گروه‌ها کمک نکند.»…«هیچ‌کس در مرکز هنرهای نمایشی نمی‌داند کارِ آن مرکز چیست.»…«انجمن نمایش بودجه می‌گیرد و هیچ‌کاری نمی‌کند.»…«هنوز که هنوز است تعریف انواع تئاتر در ایران مشخص نشده.»… اینها بخشی از حرف‌ها و حدیث‌ها و گلایه‌هایی است که صبح امروز، چهارشنبه، در…

ادامه

جنگ و صلح در ۱۸۶ کلمه

امروز صدوهشتادوششمین سالروز تولد لئو تولستوی نویسنده‌ی رمان ۵۶۱۰۹۳ کلمه‌ای «جنگ و صلح» است. «ایندیپندنت» این رمان سترگ را در ۱۸۶ کلمه خلاصه کرده است. ترجمه‌ی ۱۸۶ کلمه‌ای این متن را می‌خوانیم. *** پترزبورگ، ۱۸۰۵: مهمانی پرزرق‌وبرق آنا شرر. ناپلئون می‌تازد. کوراگین‌ها؟ سیاهی‌لشگر رذل، مخصوصاً هلن هرجایی. روستوف‌ها؟ خاندان نازنین…

ادامه