هنرهای تجسمی

انگار نقاش دستش را روی شاتر دوربین گذاشته و لحظه‌ای را ثبت کرده است، آن‌وقت که گل‌های قرمز و صورتی روی زمین ریخته‌اند و انعکاس آب می‌خواهد، از لابه‌لای گلبرگ‌های آنها، برشی جزئی از باغ ایرانی را نشان دهد. باغ ایرانی یک بار دیگر موضوع آثار یک نقاش ایرانی شده …

مهسا ایمانی تنها یک عکس حضوری مستقیم از انسان‌ها را نشان می‌دهد: خانه خالی از هر اسباب‌واثاثی است اما سه زن و سه مرد همراه با کودکی که به دوربین زل زده‌اند، همچون دیگر عکس‌ها تأکیدی هستند بر بودنشان. انگار ارواحی به محل زندگی قبلی خود سر زده‌اند و حالا …

دیوارها عرصه‌ی تقابل خشکی و آب شده‌اند. نمایشگاه عکس‌های مهدی مقیمی چرخشی از ضدمنظره را شروع می‌کند تا درنهایت به عرصه‌ای برای پیوند ملاقات آب و زمین تبدیل می‌شود؛ عکس‌هایی که باردیگر شما را دعوت می‌کند تا به مکان‌هایی که فکر می‌کنید شوقی در دیدن آنها نیست نگاهی بیندازید. «درباره …

از کنار ساطور روی دیوار که رد می‌شود، می‌گوید انگار قرار نیست گرافیست‌ها دست از سر چاقو بردارند اما خبر ندارد همان مجسمه‌ای هم که به سمتش می‌رود، پشت زخم‌خورده‌ی هر یک از ما را روایت می‌کند که با چاقوهای ریز و درشت پر شده. اینجا نمایشگاه «انسان دشواری وظیفه …

اوایل رمان «خشم و هیاهو» تقریباً تمام تداعی‌های ذهنی بنجی، راوی گنگ فصل اول، به خواهرش کدی ختم می‌شود. سرما او را یاد کریسمسی انداخته که کدی هنوز در خانه بود؛ «دست مرا گرفت و از میان خس‌خس برگ‌های روشن دویدیم. از پله‌ها بالا دویدیم و از سرمای روشن به …