عباس نعلبندیان فقط ۱۰ سال از زندگیِ چهلسالهاش را نمایشنامه نوشت اما تا همین امروز در نمایشنامهنویسی ایران نامی حاضر است. ساختارشکنیها و متفاوتنویسیهای او باعث شده تجربههایش تا همین الآن مورد بحث باشند. از سوی دیگر زندگی و مرگ نعلبندیان از او شمایلی پُررمزوراز در تاریخ هنر ایران به …
بیشتر بخوانید »پرسشهای آخرالزمانی یک نمایشنامهنویس
اول: نعلبندیان نویسندهی سختی است، شکاک و سازشناپذیر، نویسندهای که پرسشهای خود را به بهانهی رعایت فهم و عادتهای جمعی رها نکرد. او انسان را به عنوان منبع تباهی و فساد و غرایز زوالناپذیر ویرانگر بهچالش کشید و در میان چنین جهانی سراغ از خدا گرفت. به همان اندازه که …
بیشتر بخوانید »سعدی افشار، مَش اِسمال و ناگهان عباس نعلبندیان
بد نیست گاهی اوقات با زبان کسالتبار آمار دورانی را مرور کنیم؛ دورانی که تعداد دانشجویانش از ۲۴ هزار و ۸۸۵ نفر در ۱۳۴۲ به ۱۵۴ هزار و ۲۱۵ نفر در ۱۳۵۶ رسیده؛ دورانی که حتی سوادآموزان آن نیز از ۱۰ هزار و پانصد نفر در ۱۳۴۲ به ۶۹۱ هزار …
بیشتر بخوانید »هیچ چیزی طبیعی نیست
در فاصلهی چند ماه، دو رویدادِ مهم بر صحنهی تئاتر ایران رخ داد؛ گروه تئاتر اودین با کارگردانی یوجینیو باربا، یکی از شناختهشدهترین آثارش را در تالار حافظ بر صحنه برد و ژِروم بِلِ فرانسوی اثری به نامِ «سِدریک آندریو» را در سالن ایرانشهر. ژروم بل را ناقدان، از سر …
بیشتر بخوانید »ضد تئاتر فاسبیندر
راینر ورنر فاسبیندر در اواخر دههی شصت میلادی، در بیستودوسالگی، کارش را در تئاتر آغاز کرد. بازی کرد، کارگردانی کرد، (آزادانه) کلاسیکهای بوشنر، گوته، سوفوکل، گولدونی و دیگران را اقتباس کرد، چندتایی نمایشنامه نوشت و چند سالی در نقش رهبر دستهای اجراگر (پرفورمر) ظاهر شد که ابتدا پرشور و بعدتر …
بیشتر بخوانید »